به گزارش مشرق، منوچهر جعفری رئیس انجمن غرفه‌سازان نمایشگاه بین‌المللی در اولین نشست خبری ویژه کنفرانس و نمایشگاه بین‌المللی صنعت نمایشگاهی اظهار کرد: تکنولوژی‌های مدرن و به روز دنیا به صنعت غرفه‌سازی ایران راه نیفتاده و رویکرد جدیدی در این ارتباط باید آغاز شود.

وی افزود: موادی که برای غرفه‌سازی در نمایشگاه‌های بین‌المللی در ایران استفاده می‌شود ساده بوده و به روز نیست و در مقایسه با نمایشگاه‌های پیشرفته جهان بسیار محدود است.

رئیس انجمن غرفه‌سازان نمایشگاه بین‌المللی ادامه داد: شرایط تحریم باعث شد که کمپانی‌های به روز دنیا برای همکاری به ایران نیایند که اکنون در حال مذاکره برای بهره‌گیری از تجربیات آنها هستیم.

جعفری تصریح کرد: در نمایشگاه‌های بین‌المللی و به روز دنیا از سیستم‌های چندرسانه‌ای، رباط‌ها و غیره برای ساخت غرفه استفاده می‌شود که هنوز به شکل مطلوبی در صنعت غرفه‌سازی و نمایشگاهی‌ ایران راه‌نیفتاده است.

وی افزود: شرکت‌های نمایشگاهی در ایران باید به صورت بلندمدت به این صنعت نگاه کنند و شرکت‌های کوچک با یکدیگر همکاری داشته باشند تا علاوه بر توسعه، فعالیت‌های خود هزینه‌های تمام شده را کاهش دهد.

در ادامه این مراسم نلسون حضرتی رئیس انجمن نمایشگاه‌های بین‌المللی اظهار کرد: 400 نمایشگاه بین‌المللی در سایت نمایشگاه بین‌المللی تهران و سایر شهرستان‌ها برگزار می‌شود. هرچند که به غیر از این نمایشگاه‌های دیگری به صورت صنفی در نقاط دیگر برگزار می‌شود.

وی با بیان این که رکود موجود در اقتصاد کشور بر صنعت نمایشگاهی نیز تاثیرگذار است، گفت: فرض کنید که شرکت‌های بنز و بی‌ام‌و آلمان بخواهند در نمایشگاه بین‌المللی خودرو ایران شرکت کنند، آیا میزان مشارکت و علاقه‌ مردم برای حضور در چنین نمایشگاهی بیشتر نخواهد شد. وقتی که ما در نمایشگاه‌های خود مورد قابل عرضه‌ای نداریم وضعیت رونق نمایشگاه‌ها نیز کاهش می‌یابد.

حضرتی ادامه داد: در صورتی که در نمایشگاه خودرو بخواهیم تنها محصولات داخلی خودمان را عرضه کنیم مخاطب آن در کشورهای دیگر تنها چند کشور همسایه خواهد بود و بازار ضعیفی خواهیم داشت. بنابراین صنعت نمایشگاهی نیز نمی‌تواند در این بخش رشد کند.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با بیان این که متولی صنعت نمایشگاهی در کشور به طور جامع تعریف نشده است، گفت: تصمیم‌گیران در بخش صنعت نمایشگاهی کشور متفاوت هستند همچنین سایت‌های ما در استان‌های مختلف کشور به یک اندازه رشد نکرده‌اند و تنها نمایشگاه بین‌المللی تهران در مقایسه با سایر سایت‌های دیگر استان‌ها برند شناخته‌تری به حساب می‌آید.

رئیس انجمن نمایشگاه‌های بین‌المللی با بیان این که بیش از 50 سال است که صنعت نمایشگاهی در ایران فعالیت می‌کند، گفت: زیرساخت‌های دیگری مانند فرودگاه‌های بین‌المللی مناسب، هتل‌های بین‌المللی و به تعداد مورد نیاز و... از جمله سایر مواردی است که باعث شده ما نتوانیم حرفی برای گفتن در صنعت نمایشگاهی بین‌المللی در دنیا داشته باشیم.

بنا بر این گزارش علی ابراهیم‌زاده رئیس انجمن صنفتی برگزارکنندگان نمایشگاه‌های بین‌المللی نیز گفت: حدود 150 نوع شغل به طور مستقیم در این صنعت نمایشگاهی فعالیت می‌کنند، اما توجه مناسبی به این صنعت در کشور نمی‌شود.

وی افزود: تقاضا برای برگزاری نمایشگاه‌ها در کشور بیشتر شده است و میزان تقاضا بیشتر از ظرفیت‌های موجود است که این امر نشاندهنده رو به توسعه بودن صنعت نمایشگاهی کشور است.

ابراهیم‌زاده در پاسخ به این سوال که برخی اصناف و اتحادیه‌های تولیدی صنعت نمایشگاهی را درگیر فعالیت‌های مافیایی دانسته، تا چه حد این امر مورد قبول شما است گفت: در سال‌هایی که اصناف و انجمن‌ها نمی‌دانستند صنعت نمایشگاهی چیست این مجریان نمایشگاهی بودند که اقدام به تعریف و شروع فعالیت‌های نمایشگاهی در کشور کردند و متراژ نمایشگاه‌های بین‌المللی را افزایش داده و آنها را تبدیل به برند کردند.

رئیس انجمن صنفتی برگزارکنندگان نمایشگاه‌های بین‌المللی افزود: مجریان نمایشگاه‌ها برای این که یک نمایشگاه به بلوغ لازم برسد سرمایه‌گذاری‌های زیادی در سال‌های ابتدایی انجام دادند تا در سال‌های آتی به سوددهی برسند، بنابراین نباید انتظار داشت به یک باره به شخص دیگر واگذار شود.

ابراهیم‌زاده گفت: موضوع مافیا اصلاً در برگزاری نمایشگاه‌ها بین‌المللی مطرح نیست بلکه این امر متکی به توانمندی خود مجریان است، هرچند که پشتیبانی لازم از سوی آنها توسط هیچ وزارتخانه دولتی و حتی بخش خصوصی مانند اتاق بازرگانی انجام نمی‌شود.

بنابر این گزارش شهنام سپاسدار دبیر انجمن صنفی برگزارکنندگان نمایشگاه‌های بین‌المللی اظهار کرد: یک نمایشگاه بین‌المللی زمانی به سود دهی می‌رسد که 7 تا 8 دوره از برگزاری آن گذشته باشد و به طور معمول تا 4 سال ابتدایی سودآوری برای برگزار کنندگان ندارد.

وی افزود: مجوز برگزاری نمایشگاه‌ها نیز در هیچ‌ کجای دنیا در سال‌های آتی به شخص دیگر داده نمی‌شود مگر آن که مجری اولیه به تعهدات خود پایبند نباشد.